Włoski kompleks

Nazwa: Orvieto Classico

.

Kraj: Włochy, Umbria, DOC Orvieto Classico

Szczep: W apelcaji stosuje się Grechetto, Trebbiano, Malvasia, Drupeggio, Verdello, Canaiolo Bianco (za informacje te nie ręczę – w sieci różne strony podają różne szczepy)

Rocznik: 2008

Cena: ?

Miejsce zakupu: Prezent z Włoch

Wino niemal przejrzyste, może lekko zielonkawe. Nos niezbyt intensywny, nutka jabłka, szczypta grejpfruta i wyraźny aromat zielonej skórki niedojrzałego orzecha włoskiego. Usta proste, mocno kwasowe, nieco płaskie, z niezbyt ciekawym, lekko goryczkowym finiszem, który nie ustępuje zbyt szybko.

Wina włoskie to mój wstyd – nie wiem o nich nic. Ciężko nawet powiedzieć, że prawie nic. Tych kilka informacji o Barolo czy Chianti, które gdzieś zasłyszałem to zdecydowanie za mało. A wiem, że wiele tracę. I raz po raz obiecuję sobie, że oto nadchodzi czas na wzięcie włoskiego byka za rogi. Kończy się na tym, że znowu tonę w morzu win francuskich (z domieszką niemieckich i innych) i o Włochach zapominam.

Przypomniałem sobie na chwilę, gdy brat przywiózł mi z Toskanii dwie butelki. Pierwsza - Chianti Classico 2005 La Mirandola – smakowała fantastycznie. Wino pachniało szaleńczo, jak by miało o wiele więcej lat niż miało naprawdę. Dominował dżem jeżynowy. Usta soczyste, aksamitne, krwiste. Pyszne. Drugą butelką było to właśnie opisywane Orvieto Classico. Producent nawet się nie przedstawił na etykiecie (druk z tyłu był takich rozmiarów, że przypomniałem sobie, że dobijam do trzydziestki i wzrok już nie ten ;)). Wrażenia? Rozczarowanie. Nie wiem jakiej klasy są wina Orvieto ale oby nie takiej jak to wino – nieciekawe, płaskie, gorzkawe.

.Wnioski? Uczyć się włoskiego. Pomagam sobie czytając blogi – białe nad czerwonym i amarone (adresy obok). Co i wam polecam.

.